μεσαίτατος

μεσαίτατος, -άτη, -ον (ΑM, Μ και μέσιος, -ία, -ον)

υπερθ. τού μέσος

μσν.

το ουδ. ως ουσ. τὸ μεσαίτατον

το μέσο ακριβώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μέσος (για τη μορφή μεσαι- βλ. μεσ[ο]-) + κατάλ. υπερθ. -τατος (πρβλ. παλαίτατος)].